Nieuwsberichten
PAC: Ode aan de Oldtimer
Je koplampen blikken ondeugend op de weg
Soms laat je mij laat staan, al dan niet met pech
Je staat dan stil, en laat me gissen,
Maar ik kan je gewoon niet missen
Daarom verdraag ik je kuren, al doet ’t pijn
Herstel je gebreken zoals het moet zijn
Van het sleutelen word ik nooit moe
De hunkering neemt alleen maar toe
Je dorst naar brandstof is gulzig en hevig
Je zuipt benzine, kassabonnen zijn stevig
Geen katalysator, die olie, de geur
De een zegt stank, voor mij heerlijke odeur
Ik glimlach als ik je mag beroeren
Mijn vingers volgen dan je contouren
En raak ik je aan, met aandacht en vuur,
Dan is elke beweging een avontuur
Het herkenbare ritme van bewegende cilinders
Geven mij al die jaren nog steeds vlinders
Daarom vraag ik je: blijf mijn Valentijn..
Met je rondingen, als vrouwelijke welvingen zo fijn
Je beeldschone geluid streelt mijn oren
Ik laat iedereen luisteren die ’t wil horen
Op straat hoofden die draaien, duimen in de lucht
Toch blijf ik degene die smeekt en verzucht
Met je aloude kracht en blinkende chroom
Blijf je mijn liefste, mijn droom
Mijn enige, mijn trots, mijn liefste voor altijd…
Je Valentijn
Reacties
Log in om de reacties te lezen en te plaatsen