Nieuwsberichten

PAC: Ode aan de Oldtimer

Je koplampen blikken ondeugend op de weg

Soms laat je mij laat staan, al dan niet met pech

Je staat dan stil, en laat me gissen,

Maar ik kan je gewoon niet missen

 

Daarom verdraag ik je kuren, al doet ’t pijn

Herstel je gebreken zoals het moet zijn

Van het sleutelen word ik nooit moe

De hunkering neemt alleen maar toe

 

Je dorst naar brandstof is gulzig en hevig

Je zuipt benzine, kassabonnen zijn stevig

Geen katalysator, die olie, de geur

De een zegt stank, voor mij heerlijke odeur

 

Ik glimlach als ik je mag beroeren

Mijn vingers volgen dan je contouren

En raak ik je aan, met aandacht en vuur,

Dan is elke beweging een avontuur

 

Het herkenbare ritme van bewegende cilinders

Geven mij al die jaren nog steeds vlinders

Daarom vraag ik je: blijf mijn Valentijn..

Met je rondingen, als vrouwelijke welvingen zo fijn

 

Je beeldschone geluid streelt mijn oren

Ik laat iedereen luisteren die ’t wil horen

Op straat hoofden die draaien, duimen in de lucht

Toch blijf ik degene die smeekt en verzucht

 

Met je aloude kracht en blinkende chroom

Blijf je mijn liefste, mijn droom

Mijn enige, mijn trots, mijn liefste voor altijd…

 

Je Valentijn

 

Reacties

Log in om de reacties te lezen en te plaatsen